Vandaag in De Tijd:

"Eén ding dat corona niét veranderde, is het stevige prijskaartje dat aan sommige transacties hangt. Verkopers spelen in op de nooit geziene financieringscapaciteit van overnemers – die dankzij de nulrente quasi gratis kunnen lenen – en op het feit dat er, voornamelijk bij investeringsfondsen, een Mount Everest aan cash aan de zijlijn staat dat op zoek is naar overnames."

De toegenomen concurrentie voor goede overnamedoelen, drijft niet alleen de prijs op, maar laat management teams ook toe om betere voorwaarden te onderhandelen met kandidaat kopers.

Het is niet ongebruikelijk dat, zodra twee of drie kandidaat kopers in de laatste rechte lijn komen voor de finish, het management een beslissende stem heeft in de keuze van de finaal te weerhouden kandidaat. Bij het maken van de keuze, zal management rekening houden met de (her-)investerinsgsvoorwaarden die geboden worden door de kandidaat kopers.

Aldus ontstaat concurrentie over de aan het management te bieden voorwaarden. Tegelijk is de WACC op de transactie lager door (i) goedkoper bankfinanciering, (ii) beschikbaarheid van goedkoper alternatieve financiering en (iii) lagere hurdle rates die vandaag gelden voor recente investeringsfondsen.

Bijgevolg kan de hurdle rate die geldt t.o.v. management, neerwaarts onderhandeld worden. Waar deze hurdle rate historisch kon variëren tussen 15 en 20%, ligt deze vandaag vaak zeer substantieel lager.